هواپیمای نظامی که با چسباند چند پرده هزینه سوخت کاهش یافته است

یک تغییر شگفت آور ساده، باعث بهبود کارایی یک هواپیمای ترابری نظامی قدیمی شده است. کافیست چند پره ی کوچک به اسم میکرووِین را به قسمت های عقب بدنه ی هواپیمای C-17 Globemaster III متصل کرده تا مصرف سوخت کاهش یابد و میلیون ها دلار صرفه جویی شود.

هواپیمای C-17 Globemaster III که در سال ۱۹۹۵ به عنوان جایگزینی برای Lockheed C-141 Starlifter معرفی شد، اکنون به یکی از دارایی های مهم لجستیکی نیروی هوایی ایالات متحده، نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا، نیروی هوایی سلطنتی کانادا، نیروی هوایی سلطنتی استرالیا و چندین کشور دیگر تبدیل شده است. اما حتی پس از گذشت سه دهه از خدمت، هنوز امکان بهبود عملکرد آن وجود دارد.

مشکل آیرودینامیکی بخش عقب

یکی از مشکلاتی که Globemaster با هواپیمای Lockheed C-130 Hercules مشترک دارد، بخش عقبی بدنه ی آن است که در هنگام بسته بودن در بارگیری، شکلی بالا‌ رفته پیدا می کند. این طراحی باعث ایجاد مقاومت هوا و آشفتگی جریان هوا می شود، حتی با وجود بهترین طراحی های آیرودینامیکی. به همین دلیل، بخش دم هواپیما شامل سکان عمودی و پایدار کننده ها در ارتفاعی بالاتر از بدنه قرار گرفته است.

راه حلی ساده و کم هزینه

به عنوان بخشی از یک برنامه ی به روزرسانی، آزمایشگاه تحقیقاتی نیروی هوایی ایالات متحده (AFRL) با همکاری مرکز مدیریت چرخه ی عمر نیروی هوایی و شرکت های خصوصی، راهی برای کاهش این مقاومت هوا پیدا کرده اند، بدون اینکه تغییرات عمده ای در ساختار بدنه ایجاد شود یا هزینه ی زیادی به مالیات دهندگان تحمیل کند.

نتیجه ی این تحقیقات، یک میکرووِین سه بعدی چاپ شده به ابعاد ۴ در ۱۶ اینچ (۱۰ در ۴۱ سانتی متر) است که به کمک چسب به بدنه ی هواپیما متصل می شود. شاید این روش چندان مطمئن به نظر نرسد، اما چسباندن قطعات با چسب های صنعتی قدرتمند در صنعت هوافضا امری معمول است. برای درک بهتر این موضوع، کافی است بدانید که لنت های ترمز خودروی شما نیز با چسب متصل شده اند و پیچ کردن آن ها باعث ایجاد نقاط ضعف ساختاری و مشکلات فنی جدی می شد.

کاهش مصرف سوخت و صرفه جویی مالی

مجموعه ای از ۱۲ میکرووِین در قسمت عقبی بدنه ی C-17، جریان هوای اطراف هواپیما را تنظیم کرده و باعث کاهش ۱٪ مقاومت هوا می شود. این کاهش در مقاومت، به معنای کاهش ۱٪ مصرف سوخت است.

شاید این مقدار کم به نظر برسد، اما AFRL تخمین می زند که با نصب این پره های کوچک روی تمامی هواپیماهای نیروی هوایی ایالات متحده، گارد ملی هوایی و نیروی هوایی ذخیره، این پروژه تنها در عرض ۷ ماه هزینه های خود را جبران می کند و سالانه ۱۴ میلیون دلار صرفه جویی به همراه خواهد داشت. این کاهش مصرف سوخت، همچنین فشار بر زنجیره های تأمین در مناطق عملیاتی را کاهش داده و توانایی نیروهای هوایی را برای انجام عملیات های طولانی تر افزایش می دهد.

علاوه بر ایالات متحده، سایر کشورها نیز نسبت به این فناوری ابراز علاقه کرده اند و احتمال دارد در آینده آن را بر روی ناوگان هوایی خود پیاده سازی کنند.

روبرتو گوئررو، معاون وزیر نیروی هوایی در بخش انرژی عملیاتی، ایمنی و سلامت شغلی، در این باره گفت است:
هر گالن سوختی که ذخیره شود، آمادگی و اثر بخشی عملیاتی ما را تقویت می کند. با افزودن فناوری های مدرن مانند میکرووِین ها به هواپیماهای قدیمی تر، میلیون ها دلار در هزینه های سوخت صرفه جویی کرده و توانایی هایی را که برای حفظ برتری رقابتی در دوران رقابت قدرت های بزرگ ضروری هستند، تقویت می کنیم.